تئاتریکال

هنری فرهنگی اجتماعی

تئاتریکال

هنری فرهنگی اجتماعی

ته مانده




من آرام به فنجان قهوه تو خزیدم



                   ولی فراموش کرده بودم که هنگام نوشیدن نیز


                                      

                                                                   چشمانت را می بندی

من از چشمان تو گریزانم

                               من از چشمان تو گریزانم



من از چشمان تو گریزانم ...

              گریزان .

  میسوزم از نگاه تو...

    زهری که چشمان تو به جانم می ریزد ، مرا می میراند.

درمانی نیست مرا از این ضربت که چشمان تو میزند؟

نگاه شیشه ایت مرا میشکند. چرا رهایم نمیکنی؟

                   من خنجر به دستت میدهم به قصد قلبم .

                                       چرا سینه ام را از هم نمی دری و قلبم را به دندان نمیکشی؟

پایم را به زنجیر کشیده ای که چه؟ من گریزانم از چشمان تو ...

                چرا من نمی میرم؟

                          تو هر روز زهر به کام من میریزی ، پس چرا من نمی میرم؟

                                                                        چرا نمی میرم؟

تو از ماه به من دورتری

             تو از ماه به من دورتری   

 

دیر زمانیست که من مرده ام و تو بر نعش  من می خندی.

من دیر زمانیست که مرده ام و تو فاتحه ای نمی خوانی بر جسم من .

من مرده ام و روحم به جسمم زنجیراست و تو نمی بینی روحم را کز قهقهه تو در آتش میسوزد.

جسمم را نمی بینی که کفتارها ، آنرا از هم دریده اند؟

تو از ماه نیز به من دورتری ...