تئاتریکال/این گروه خشن۴

تئاتریکال، این گروه خشن 4                  

                            پس ازراهیابی نمایش ((مگس های مردار)) به جشنواره جهانی فجروسپس ممانعت بی دلیل با حضور این نمایش در جشنواره فجر ،زمزمه های در کار بودن دستهای پنهان را به راه انداخت و شایعه اینکه چند تن از دوستان تئاتری در این توطئه دست داشته اند برسر زبانها افتاد. با توجه به نبود مدرکی در زمینه توطئه دوستان تئاتری، باید آنرا همان شایعه دانست و بس. اعضای گروه که از تصمیم دوستان ،شوکه شده بودند تصمیم های  احساسی را پیش میکشیدند اما ایسا نمایشنامه (( هابیل و قابیل )) را جهت زنده بودن تئاتریکال پیشنهاد داد که با استقبال همراه با ترس گروه مواجه شد. اعضایی جدید به کادر بازیگران هابیل و قابیل اضافه شد. بنفشه بهارلویی، فاطمه نوابی، رضا رمضانپور و سید ذبیح موسوی بازیگران جدید هابیل و قابیل بودند که در کنار سمیرا معلم زاده ، هادی علیشاپور،سولماز نوروزی ، جواد انصاری و ایسا صادقی به ایفای نقش پرداختند. حسین زمانی ، مجسمه ساز استان نیز طراحی صحنه این پروژه را برعهده گرفت و محمد کمالی در کنار امین آقاجاری، مسئولیت آهنگسازی هابیل و قابیل را پذیرفتند. تمرینات به خوبی پیش میرفت و پیشرفت کار،چشمگیر بود. دوستانی که در جریان تمرینات گروه بودند ، مشتاقانه دیدن هابیل و قابیل را انتظار میکشیدند. پس از چند ماه تمرین ، بجز صحنه پایانی نمایش ، تمامی صحنه ها آماده بود. محمد کمالی هم در حال تکمیل موسیقی این تراژدی بود که ناگهان خبری به گوش رسید. خبری تلخ و شیرین. نمایش (( فرار به ماه)) اثر زیبای اسماعیل پاکدامن ، به فستیوال تئاتر در کشور کوزوو ، راه یافته بود. خبری خوشحال کننده بود. اما 3 تن از فراریان به ماه در حال همکاری با پروژه هابیل و قابیل بودند. هر چند تمامی بازیگران تراژدی هابیل و قابیل متعهد شده بودند که جز در نمایش هابیل و قابیل ، در نمایش دیگری فعالیت نداشته باشند اما حضور گروه تئاتر مستاجران جدید در کوزوو، نخستین حضور یک گروه تئاتری از هرمزگان دریک فستیوال خارجی بود که این به خودی خود، افتخار بزرگی برای استان بود و ایسا صادقی ، نویسنده و کارگردان نمایش هابیل و قابیل ، به زعم تعهدی که از تمامی بازیگران گرفته بود،پس از گفتگو با اسماعیل پاکدامن، با حظور هادی علیشاپور، بنفشه بهارلویی و فاطمه نوابی ، به شرط تداخل نداشتن تمرینات فرار به ماه با هابیل و قابیل ، موافقت کرد. اما شد آنچه که نباید میشد. متاسفانه بازیگران فراری ، دیگر فاجعه هابیل و قابیل برایشان مهم نبود . دیگر تلاشی برای جلوگیری ازرخ دادن تراژدی دوباره هابیل و قابیل نبود. دیگر تمرینات تئاتریکال مهم نبود برای فراریان. هر چه نباشد پای یک فستیوال خارجی در میان بود و یک سفر خارج از کشور.آن هم از نوع اروپایی اش. تراژدی هابیل و قابیل ، تبدیل به تراژدی بزرگتری شد. تراژدی تعطیلی تمرینات گروه تئاتریکال. هابیل و قابیل ، پیش از آن که فاجعه ای رخ دهد ، پیش از آن که جنگی در بگیرد میانشان ،هر دو به قتل رسیده بودند. تمرینات که تعطیل شد، تمام زحمات دیگر اعضای گروه به باد رفت و آنچه ماند ، شرمندگی ایسا بود در برابر زحمات دیگران. اما از سوی دیگر فراریان به ماه کارشان را با قدرت هر چه تمامتر دنبال کردند و خوشبختانه کاری در خور توجه را در کوزوو ، به نمایش گذاشتند که مورد توجه تمامی شرکت کنندگان در آن فستیوال قرار گرفت.  ایسا تصمیم گرفت هابیل و قابیل ، همانطور طلس زده باقی بماند و نمایشنامه اش خاک بخورد در کنج کمد تاریک و نمورش. گروه تئاتریکال اما با فعالیتهای حامد رضوانی و جواد انصاری ، پویایی و زنده بودن خود را همچنان حفظ کرد که در آینده ای نه چندان دور ، ذکر آن در این وبلاگ خواهد آمد.